7.คำบอกกำหนด
คำบอกกำหนด
หมายถึง คำขยายนามที่อยู่ใดตำแหน่งท้ายสุดท้ายวลี ได้แก่ นี่ นั้น โน่น นู่น นี้
นั้น โน้น นู้น คำบอกกำหนดจำแนกได้แก่ 2 ชนิด คือ คำบอกกำหนดชี้เฉพาะ
และคำบอกกำหนดไม่ชี้เฉพาะ
7.1
คำบอกกำหนดชี้เฉพาะ
คำบอกกำหนดชี้เฉพาะหรือนิยมวิเศษณ์
เป็นคำขยายคำนามเพื่อกำหนดชี้เฉพาะว่าคำนามนั้นอยู่ใกล้หรือไกล
จะปรากฏในตำแหน่งสุดท้ายของนามวลีนั้น คำบอกกำหนดทั้ง 8
คำในข้างต้นมีหลักการใช้ต่างกัน 2 ลักษณะ ได้แก่
7.1.1 คำบอกกำหนด นี่ นั้น โน่น นู่น
ใช้ตามหลังและปรากฏติดกับคำนาม
7.1.2 คำบอกกำหนด
นี้ นั้น โน้น นู้น ใช้ตามหลังปรากฏติดกับคำนาม
บางกรณีเมื่อปรากฏตามหลังคำนามจะมีคำลักษณนามมาคั่นก็ได้
7.2
คำบอกกำหนดไม่ชี้เฉพาะ
คำบอกกำหนดไม่ชี้เฉพาะหรือนิยมวิเศษณ์
เป็นคำขยายนามที่ไม่ชี้ระยะใกล้ไกล ไม่จำเพาะเจาะจง
รวมทั้งไม่ระบุให้จัดเจนว่าเป็นสิ่งใด เป็นการบอกโดยทั่วไป เช่น ต่างๆ อื่นต่างๆ
นานา ใด ไหน ลักษณะการปรากฏในประโยคเป็นคำเช่นเดียวกับคำบอกกำหนดชี้เฉพาะ คือ
ปรากฏหลังและติดกำคำนาม หรือปรากฏหลังคำนามโดยมีลักษณนามคั่นก็ได้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น